شرح دعای روز دهم مهمانی خدا/ ما را از مقرّبان و رستگاران و متوکّلان قرار ده
تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۳۲۰۳۹
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، فرازهای این دعا عبارت است از: ۱- خدا، تکیه گاه مؤمن ۲- آیین رستگاری ۳- مقرّبان حضور حق ۴- خدا، مقصد جویندگان
أَللّهُمَّ اجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْفـآئِزینَ لَدَیْـکَ
وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُقَرَّبینَ اِلَیْکَ بِاِحْسانِکَ یا غایَةَ الطّالِبینَ.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
خدا، تکیه گاه مؤمن
«ذرّه»های معلّق در هوا، در نور خورشید است که به چشم می آید. اگر فروغی برآنها نتابد، «هیچ»ند.
خدا، هستی مطلق و قدرت تامه هستی است و هر توانایی، از توان او سرچشمه گرفته است. پس مؤمن، بر او تکیه دارد و توکّلش بر اوست.
خداوند، تنها پشتوانه ای است که زایل شدنی نیست.
تنها تکیه گاهی است که اطمینان بخش است.
تنها مرجع وملجأ وپناهگاهی است که هم قدرت وعلم دارد، هم رؤوف و مهربان است و هم بنده نواز و کریم.
حال که چنین است، در مشکلات، چرا خدا را تکیه گاه نیروبخش دل و جانمان قرار ندهیم و چرا استمداد از او نجوییم؟
هرکه به غیر خدا دل بندد و تکیه کند باخته است، چرا که جز خدا همه چیز نابود شدنی است، و «تنها خداست که می ماند»!
آنکه «بت» می پرستد، روزی خواهد دید که: «اِنَّ القُوَّةَ لِلّهِ جَمیعاً».
آنکه به قدرت های بزرگ دلبسته است، روزی خواهد یافت که: «کُلُّ شَی ءٍ هالِکٌ إلاّ وَجهَهُ»
آنکه گرفتار یأس و دلخستگی و سستی است، روزی آگاه و پشیمان می شود که چرا تکیه گاه و امیدی چون «خدا» را فراموش کرده است؟
در قرآن فراوان می خوانیم: «وَ عَلی اللّه ِ فَلیَتَوَکَّلِ المُؤمِنُونَ».
مؤمنان، باید تنها بر خدا توکّل کنند و تنها تکیه گاهشان «او» باشد.
ما که ادعای ایمان داریم، به همان دلیل درپی اتّکال و اتّکاء به اوییم و از این رو از ذات بی همتایش می خواهیم ما را از توکّل کنندگان بر او قرار دهد.
آیین رستگاری
فائز، کسی است که به آرزوی والای خویش، به هدف مقدّس و آرمان پاکش می رسد. «فوز»، آن است که بذر وجودی انسان، از مرحله کالی و خامی بگذرد، برسد و پخته شود و کمال یابد.
امیرمؤمنان علیه السلام، با شهادتش به عشق و آرزویش رسید و در محراب شهادت، ندایِ «فُزتُ وَرَبِّ الکَعبَة» سرداد.
حسین علیه السلام و یاران شهیدش در قربانگاه عشق، رستگار شدند و به فوز الهی و فیض ابدی رسیدند و چهارده قرن است که حسرتِ آن رستگاری بزرگ را بر دل شهادت طلبان گذاشته اند، که همواره آرزو می کنند کاش در «کربلا» بودند و همراه آن فائزان، به فوز و فیض می رسیدند و دعای «یالَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوزَ مَعَکُم...» برلب داشته و دارند.
چه کسی نزد خدا، به جایگاه رفیع فوز و رستگاری می رسد؟
آنکه از همه تعلّقات، رسته و از همه بندها، گسسته باشد،
جان را از هر رنگ و ننگی شسته و «توکّل» برخدا کرده و از او «فوز» طلبیده باشد. و این نیز، نیازمندِ توفیق الهی است.
او باید دست اراده و ارادتمان را به آستان «حق» و «حقپرستان» برساند.
اوست که باید ما را بپذیرد و این شایستگی را عطا کند. وگرنه، عنایتش اگر باشد، بذر وجودمان در مزرع حیات، فاسد می شود و از کِشته امروز خویش، جز «حسرت فردا» نخواهیم چید.
مقرّبان حضور حق
چگونه می توان به خدا نزدیک شد؟
خدا پاک است و آستانش آستانه طهارت است، و ذاتش، منزّه و مبرّا از هر عیب و کاستی. او جمیل است و جمال را دوست می دارد.
او کمال محض است و موجود متکامل را می پذیرد.
به کمال قرب حق، جز با طاعت و تقوا نمی توان دست یافت.
انبیا که حجت های آشکار الهی اند، مبعوث برآنند که «بندگان» را به «مولی» نزدیک سازند.
آیات الهی و امامان معصوم و اولیای خدا، همه «راهنمای قرب»اند، همه قبله نمای تقرّب و وصل اند. بیچاره آنانکه با صدها چراغ، باز هم بیراهه می روند! به قول صائب تبریزی:
غفلت نگر که پشت به محراب کرده ایم
در کشوری که قبله نما موج می زند
آنکه از خدا می خواهد تا مقرّب درگاهش شود، باید با «عبادت» و «تهجّد» و انجام فرایض و نوافل، به آن مرتبه برسد، نه با غفلت و سستی و تن پروری و پُرخوابی.
رسول خدا صلی الله علیه و آله را خدا فرمان می دهد تا شب ها به «تهجّد» و شب زنده داری بپردازد، شاید به آن «مقام محمود» نائل آید!
باید از شیطان دور شد تا به خدا نزدیک گشت.
باید از گناه و رذایل فاصله گرفت، تا فاصله با آفریدگار کم شود. باید با سجود و رکوع، انس با خدا داشت، تا پذیرفته درگاه شد.
آنکه «قرب» می خواهد، باید «تقرّب» هم بجوید. و آنکه «رسیدن» را می طلبد، باید «گام طلب» هم بردارد، با عبادت و تهجّد، با تقوا و ترک معصیت.
امام صادق علیه السلام فرمود: یک بنده مؤمن، درحالتِ سجود، از هرحالت دیگر به خدا نزدیک تر است.[۱]
و علی علیه السلام فرمود: «لایُقَرِّبُ مِنَ اللّه ِ سُبحانَهُ اِلاّ کَثرَةُ السُّجُودِ وَ الرُّکُوعِ» .[۲]
سجود و رکوع بسیار است که سبب تقرّب به خداوند می شود.
خدا، مقصد جویندگان
از خدا، توفیق «توکّل» و «فوز» و «قرب» طلبیدیم. برای برآمدن این حاجت، او را به «احسان»ش سوگند می دهیم و احسانش را شفیع اجابتش می سازیم.
او که همواره به بندگانش نیکی کرده و همه را روزی خور خود و مهمان خوان نعمت بی کرانش ساخته و همه دلهای حق جو را شیفته خویش ساخته، می تواند با برآوردنِ این دعا، احسانی دیگر و منّتی دیگر نهد و نعمتی دیگر عطا کند.
او را همه دلهای پاک و همه کمال طلبان و حق خواهان می جویند.
مگر نه اینکه او کمال کامل و جمال مطلق و ذات بی مثال و بی نیاز است؟ مگرنه اینکه همه درپی وجود برتر و «هستی فناناپذیر»ند؟
پس همه هستی، کاروانی درپی اوست. «کُلٌّ اِلَیهِ راجِعُون!»
و همه، به هر زبانی او را می خوانند. حتی آنانکه به شرک و بیراهه افتاده اند، درپی او بوده اند که فریب نفس خورده اند و شیطان، آنان را به اشتباه افکنده و «صنم» را به جای «صمد» گرفته اند و «صید حرم» را در پای «بت» قربانی کرده اند.
به هر حال، خدا، غایت طالبان و مقصود و مقصد جویندگان است. به تعبیر معلم عرفان، حضرت امام خمینی (قدس سرّه):
این شیفتگان که در صراطند همه
جوینده چشمه حیاتند همه
حق می طلبند و خود ندانند آن را
در آب، به دنبال فراتند همه[۳]
نه تنها بشر، بلکه همه کائنات، درپی اویند و همه هستی، تسبیح گوی آن خالقند: «اِنْ مِن شَیئٍ اِلاّ یُسَبِّحُ بِحَمدِهِ». و بر سفره وجود، هر که بهره ای از هستی دارد، او را می طلبد، او «غایه الطالبین» است.
باز به قول امام عارفان، حضرت خمینی(رضوان اللّه علیه):
هر ذرّه در این مزرعه، مهمان تواست
هر ریش دلی به حق پریشان تو است
کس را نتوان یافت که جویای تو نیست
جوینده هرچه هست، خواهان تو است[۴]
از این خدا می خواهیم که ما را از مقرّبان و رستگاران و متوکّلان قرار دهد، که اهل احسان است و ما به کرم و احسانش، امیدواریم.
منابع:
[۱] ـ میزان الحکمة، ج ۴، ص ۳۸۲.
[۲] ـ همان.
[۳] ـ دیوان امام، ص ۲۳۹.
[۴] ـ همان.
منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: ماه رمضان روزه داران دعا و زیارت جواد محدثی علیه السلام تکیه گاه مقر بان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۳۲۰۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزئیات جدید از مسمومیت پزشکان در مهمانی شیراز
به گزارش «تابناک» به نقل از خبرآنلاین، طی هفته گذشته در پی انتشار خبری مبنی بر برگزاری یک مهمانی خصوصی در شیراز با حضور مهمانان پزشک، اعلام شد ۲۹ نفر از افراد حاضر در مهمانی دچار مسمومیت الکلی و در بیمارستان بستری شدند.
اخبار منتشرشده از سوی رسانههای رسمی تا به امروز، حاکی از آن است که طی این اتفاق، چند تن از مهمانان دچار نارسایی کلیوی شدهاند، یک پزشک زن فوت شده و یک پزشک دیگر به کما رفته است.
خبر«نارسایی کلیوی چند تن از پزشکان» کذب است
دکتر هادی یزدانی، پزشک و دکترای حرفهای پزشکی، پیرویِ این موضوع در گفتوگو با خبرآنلاین، در قالب اطلاعات تکمیلی و معتبر میگوید: «خبر فوت پزشک خانم در این حادثه صحت دارد، اما خبری که مبنی بر نارسایی کلیوی چند تن دیگر از پزشکان منتشر شده، به ضرس قاطع غلط است.»
او، به نقل از منابع موثق محلی، اشاره میکند: «پنج نفر از حاضران در مهمانی به درخواست خود، دیالیز کلیوی شدند. آزمایشهای انجامشده، نشاندهنده اسیدوز خون در این افراد بود؛ که سبب شد این پنج نفر با آگاهی و خواست شخصی دیالیز انجام دهند.»
همچنین بر اساس پیگیریهای صورتگرفته از سوی خبرآنلاین و گفتوگو با یکی از پزشکان شیراز، مشخص شد که «هیچیک از این افراد به کما نرفتهاند و اخباری که پیرامون این موضوع در حال انتشار است، صحت ندارد. حتی خبر «مسمومیت ۲۹ نفر» نیز کذب است؛ زیرا در مجموع حدود پنج [الی شش] نفر دچار مسمومیت شده بودند که با انجام دیالیز، شرایطشان بهبود یافت.»
به بیان سادهتر، تنها تلفات ناشی از این اتفاق، فوت یک پزشک زن است و باقی افراد در سلامت کامل به سر میبرند.
حادثه اخیر، مسمومیت با «متانول» نبوده؛ نتایج آزمایشات چیز دیگری را نشان میدهد
در ادامه گفتوگو، این پزشک تصریح میکند: «مسمومیت اخیر، ناشی از مصرف متانول نبوده؛ چرا که بررسیها و نتایج آزمایشات، مصرف مادهای دیگر به نام «اتیلن گلیکول» را تأیید میکند.»
دکتر مهرداد شریفی، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی شیراز، نیز پیشتر اعلام کرده بود که «مشروبات مورد استفاده در این مهمانی، تقلبی و دستساز و حاوی الکل صنعتی بوده است».
شایان ذکر است که در روند تولید مشروبات الکلی (اتانول)، برخی ترکیبات سمی، بهویژه متانول، بدون دخالت خارجی و به مقدار بسیار کم طی فرآیند تخمیر شکل میگیرند و سبب سمی شدن نوشیدنی میشوند. اما در خصوص اتیلن گلیکول باید گفت که این یک ماده شیمیایی و صنعتی است و معمولاً در فرآوردههایی مانند ضد یخ برای موتور اتومبیل استفاده میشود و مصرف خوراکی آن به هیچوجه رایج و مرسوم نیست.
دکتر مهرداد اسماعیلیان، متخصص طب اورژانس و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در اینباره به خبرآنلاین میگوید: «اتیلن گلیکول در فرآیند تخمیر مشروبات الکلی تولید نمیشود و اگر نتایج آزمایشات مندرج در پرونده پزشکان مسموم شیراز نشاندهنده مصرف اتیلن گلیکول باشد، قدری عجیب است و محتمل است که این ماده بهصورت دستی و با دخالت خارجی به نوشیدنیها افزوده شده باشد؛ چرا که تشکیل طبیعی آن در مکانیسم تولید الکل جای نمیگیرد.»
او ادامه میدهد: «اغلب مسمومیتهای الکلی در ایران ناشی از مصرف الکلهای دستساز است و به این دلیل که در روند تولید این مشروبات هیچ نظارت و کنترلی روی فرآورده وجود ندارد، تشکیل ترکیبات سمی در الکل ناگزیر است.»
مراجعه به پزشک در ساعات اولیه را جدی بگیرید
یکی از عمده مشکلاتی که در خصوص مسمومیتهای الکلی مطرح است، تعلل در مراجعه به مراکز درمانی است؛ که البته این قصور از سوی مصرفکننده نیست، بلکه علائم با تأخیر بروز پیدا میکنند. به عبارتی، مصرفکننده در ساعات اولیه هیچگونه اختلال بینایی، کاهش سطح هوشیاری، مشکلات مغزی و ... را تجربه نمیکند.
اسماعیلیان در توضیح این مسئله میگوید: «علت دیر نمایان شدن علائم مسمومیت این است که در لحظات نخست پس از مصرف مشروبات الکلی، سطح اتانول در خون بالاست؛ اما به مرور و با پایین آمدن سطح اتانول در طی فرآیند جذب و متابولیسم، متانول خود را نشان داده و عملکرد بدن فرد را تحت تأثیر قرار میدهد؛ آن وقت تازه علائم مسمومیت نمود پیدا میکنند.»
او ادامه میدهد: «بسته به میزان مصرف، شدت علائم و زمان بروز آن در افراد متفاوت است؛ حتی در برخی موارد ممکن است علائم تا ۲۴ ساعت بعد هم ظاهر نشوند و فرد متوجه مسمومیت نشود. اما در اغلب موارد ۶ الی ۱۲ ساعت پس از مصرف، علائم نمود پیدا میکنند.»
مسمومیت با متانول چگونه از مسمومیت با اتیلن گلیکول تمییز داده میشود؟
بنا به گفته این متخصص طب اورژانس، عمده عوارض مصرف متانول، مغزی است؛ به طور مثال در پی مصرف متانول، ممکن است مصرفکننده در پی علائم عصبی، دچار کاهش سطح هوشیاری شود، یا اعصاب چشمی درگیر شوند که در بر دارنده اختلالات بینایی و حتی کوری است. در مواردی که حجم مصرف بسیار زیاد باشد، فرد دچار ایست قلبی-تنفسی میشود و احتمال مرگ بالاست.
اما عوارض مسمومیت با اتلین گلیکول اغلب کلیوی است، هرچند عوارض مغزی نیز در این مورد قابل مشاهده است اما سطح آن نسبت به مسمومیت با متانول کمتر است و در عوض، صدمات کلیوی جدیتر، اختلال در عملکرد قلبی، ریوی و حتی مرگ را به همراه دارد.
اسماعیلیان در رابطه با نحوه تشخیص دقیق نوع مسمومیت میگوید: «آزمایش گاز خون شریانی (ABG)، بهترین راه برای تمییز مسمومیت با اتیلن گلیکول از متانول است؛ که طی آن اگر در ادرار مصرفکننده، «کریستال کلسیم اگزالات» مشاهده شد، مسمومیت با اتیلن گلیکول تشخیص داده میشود.»